01 dec Ben je een human doing of human being?
Door Cynthia Meevis
“In today’s rush, we all think to much, seek to much, want to much and forget about the joy of just being.” – Eckhart Tolle
Verbinding. Het is de uitdaging van 2020 en 2021. We leren door de omstandigheden hoe we toch met de 1,5 meter samenleving in verbinding kunnen staan met ons netwerk. Op ons werk staan we veel online in verbinding met onze collega’s en klanten en privé proberen we zoveel mogelijk rekening te houden met elkaar om de anderhalf meter te handhaven. Een valkuil van focus op verbinding met anderen is dat je de verbinding met jezelf kunt vergeten. En deze is essentieel. Om zoveel redenen.
Tijdens de individuele coaching sessie gaf ze aan dat ze het niet meer trok en dat ze op haar werk zoveel druk voelde. Op de vraag of ze haar situatie verder toe wilde lichten gaf ze het volgende aan: “Ik ben leidinggevende van een team van 7 medewerkers. Ik wil alles netjes hebben, en ik verwacht van mijn medewerkers dat zij hun verantwoordelijkheid pakken en alle basisdingen moeten ze inmiddels wel kennen.” Ze vervolgde: ”Ik durf niet een gesprek met ze aan te gaan, want ik weet dat sommige het thuis ook lastig hebben, maar aan de andere kant wil ik graag ook vaste momenten met mijn broer hebben, en zorgen dat thuis alles blijft draaien. Mijn leven bestaat uit rennen van de ene taak naar de andere, maar ik voel dat het teveel wordt.”
In het bovenstaande praktijkvoorbeeld las je dat de persoon in kwestie in een muizenrad blijft zitten. Het rad blijft draaien op taken. Van de ene taak rent ze naar de andere taak. Een human doing. Wist je dat veel organisaties gevuld zijn met medewerkers vol human doings? De systemen zijn zo ingericht dat mensen vooral iets moeten doen, en minder om in verbinding te staan met zichzelf of anderen. Zo zijn functioneringsgesprekken vaak nog ingericht op hoe goed je je taken uitvoert. Niet of jouw waarden passen bij die van de organisatie. De valkuil echter is dat je op een gegeven moment niet meer ziet dat je in dat muizenrad zit. Laat staan dat je eruit stapt. Vraag je zelf eens af… ben jij iemand die inderdaad van het ene naar het andere gaat? En wiens verantwoordelijkheid is dat? Is het volledig op jouw werkgever af te rekenen of kun je zelf hier ook iets doen? Vul jij je agenda met afspraken ‘omdat dat hoort’ of omdat jij dat écht wil?
Ik vroeg haar: ‘Wat zou er gebeuren als je alle ballen die je nu in de lucht houdt, laat vallen?’ Ze dacht na en brak in tranen uit: ‘Ik ben bang dat dát juist gebeurt, bang wat mensen dan van mij denken, bang dat ik niet het juiste doe, bang dat ik niet genoeg beteken…’ En daar was haar kern. Ze was verdwaald geraakt in het doen. Ze droogde haar tranen. Daarna stelde ik haar na te denken en echt te voelen over de volgende vraag: “Wie zou er eigenlijk op nummer één moeten staan in jouw leven?” Waarna ze na niet al te lange tijd zei: “Ik!”
De reden dat ze constant bezig was alle ballen in de lucht te houden, ontstond voornamelijk uit angst. Angst om er niet te mogen zijn. En daar is ze niet uniek in. Angst kost ontzettend veel energie, waardoor burn-out op de loer ligt. Waarden drijven je van binnenuit. Hier moet je even voor graven. Het zijn de dingen die je energie geven, waar je geluk uit haalt, die jou maken wie jij bent. Door er dicht bij te blijven ben je in verbinding met jezelf, en kun je zijn wie je bent binnen de werkzaamheden die je moet doen. Door erachter te komen vanuit welke drijfveren, vanuit welke waarden jij wilt leven, kun je de verschuiving maken van human doing naar human being.
De opdracht die ze meekreeg was op zoek te gaan naar haar waarden. Naar de waarden die haar energie geven. De waarden die ervoor zorgen dat ze in ‘het nu’ kan genieten. En dat ze de balans kan vinden tussen het doen en het zijn. Ik gaf haar de formulieren mee waarmee ze stap voor stap aan de slag kon gaan met haar opdracht. Want het vinden van je waarden is niet iets wat je in één uur kan oplossen, maar het is wel iets wat al in je zit. Als afsluiter gaf ze nog aan: ‘Het idee, dat er een ander pad mogelijk is, eentje waarin ik centraal sta, werkt al bevrijdend.”
Een human being is in het nu en kent zijn waarde. En de hoogte van die waarde is niet gekoppeld aan iets wat je levert, maar simpelweg omdat je leeft. Het maakt niet uit wat je doet, hoeveel je het doet, of hoe goed je het doet. Jouw waarde is niet gekoppeld aan een actie. Het is gekoppeld aan jouw zijn. Aan being a human. Voordat je in verbinding komt met anderen, kom eerst in verbinding met jezelf. Want je bent het waard, omdat je bent.